Bewegingsvrijheid - Ervaringen van ouders

Ontdek hieronder hoe bewegingsvrijheid een rol speelt in bevallingsverhalen en -ervaringen.

Wil ook jij graag je ervaring met bewegingsvrijheid tijdens je bevalling met andere ouders delen? Stuur je kort verhaal naar info@vroedvrouwen.be en dan nemen we het graag mee op onze website op.

Kim: “Op 16 juni 2021 ben ik bevallen van een dochter in het regionaal ziekenhuis. Bij aankomst in de verloskamer werd mij gezegd dat ik mocht staan, zitten, liggen waar ik wilde. Ik koos om eerst nog even rechtstaand de weeën op te vangen en nadien gewoon op het verlosbed te gaan liggen. Ik herinner mij dat niemand daar iets op tegen had ze hebben mij ook nooit gepushd om een andere houding aan te nemen. En ik herinner me ook dat ik me aan de linkerkant steeds kon vastgrijpen aan een bedleuning met m'n 2 armen tegelijk. Nadeel bleek wel dat ik achteraf een grote blauwe plek op m'n linkerbovenarm had. Ik had een bevallingspyjama mee, maar die heb ik nooit aangedaan. Ik ben bevallen in het zomerse kleedje dat ik aanhad en ook hier had niemand commentaar op. Ze hebben enkel mijn kousen uitgedaan nadat mijn water gebroken was.”

Nele: “Ik ben vorig jaar bevallen van mijn eerste kindje. Toen we in het ziekenhuis aankwamen had ik volledige ontsluiting en mocht ik meteen beginnen persen. Alles ging perfect. Ik kon de weeën heel goed opvangen steunend tegen het bed met licht gebogen knieën. Echter werd ik tussen de weeën door verplicht te liggen.”

Anouk: “Twee keer koos ik voor een thuisbevalling, o.a. omwille van de bewegingsvrijheid die ik thuis zeker heb en elders mogelijk niet of minder. Ik heb er dan ook van geprofiteerd! Bij mijn eerste bevalling heb ik uren rondgestapt, op de bal gezeten en bewogen, op eigen aanvoelen in- en uit het zwembad gegaan, op en van toilet af gegaan, gezeten, gelegen, rechtgestaan… Wanneer er duidelijke persdrang was, heb ik een heel lange tijd op toilet gezeten. Wanneer ik voelde dat de baby echt ging komen, ben ik rustig naar de zetel gewandeld en ben op handen en knieën gaan zitten: 20 min later werd mijn dochter geboren. Wat een heerlijke ervaring! Bij mijn tweede bevalling startten mijn weeën vlak voor de info-avond van de kleuterschool van mijn dochter. Omdat ik jaren eerder had ervaren dat weeën goed draaglijk zijn voor mij als ik blijf rechtstaan en regelmatig met mijn bekken beweeg, ben ik alsnog gegaan! Eénmaal weer thuis kwam de arbeid volop op gang. Ondanks persdrang voelde er iets niet helemaal goed, de baby leek pijnlijk hard ergens op te duwen, waardoor ik niet comfortabel kon persen. De vroedvrouw raadde me enkele houdingen aan, hielp me juist te zitten/liggen… maar dit frustreerde me meer dan dat het hielp. Daarop besloot ik de tips los te laten en gewoon te doen wat oké voelde. Na veel gevoelsmatig gewissel en geprobeer van houdingen vond ik er eentje die de pijn verminderde (ondanks nieuwe pijn in mijn onderbenen van er zo lang op te steunen!). De baby leek het ermee eens dat dit de ideale houding was, want minder dan een uur later werd mijn zoon geboren. Zalig! Vrijheid om zelf te proberen en te wisselen en te kiezen, in combinatie met authentiek vertrouwen in mijn kunnen vanuit mijn omgeving, hebben van mijn beide bevallingen topervaringen gemaakt. Zonder de bewegingsvrijheid die ik had, had ik de weeën nooit zo goed aangekund en zou ik onmogelijk zo positief kunnen terugkijken op die intense inspanningen.”

Joyce: “Zelf ben ik van onze 3 kindjes (6 jaar, 3 jaar en 3 maanden) thuis bevallen, dus steeds alle bewegingsvrijheid gehad. Tijdens de zwangerschap volgden we steeds haptonomie bij onze vroedvrouw, waardoor ik (samen met mijn man) sowieso al naar mijn lijf en naar de baby leerde luisteren. Dit kweekt enorm veel vertrouwen! Tijdens de bevalling heb ik 3 keer op een andere manier ervaren wat beweging kan doen. De eerste keer was een marathon bevalling en was ik blij dat ik tussen de weeën door nog (buiten) kon wandelen. Bij het persen was ik helemaal uitgeput, waardoor ik er in zijlig op bed aan begon. Dit schoot niet op, maar gelukkig wist de vroedvrouw raad: de zwaartekracht mocht een handje helpen. Op de baarkruk dan maar en toen is onze oudste zoon vrij snel geboren. Bij de dochter had ik veel minder bewegingsnood. Ik had veel last van rugweeën en had er toen deugd van om de weeën op te vangen al wiegend op mijn knieën leunend over een zitbal. Dit voelde ik zelf aan. Op die manier kon mijn man ook mijn rug masseren. Op mijn knieën, leunend op mijn man en terwijl de vroedvrouw achter mij zat en mijn heupen "open duwde" is ze vlotjes ter wereld gekomen. Een snelle en fijne bevalling op slechts 5 uurtjes van begin weeën tot geboorte. De laatste keer ging ook weer zo vlot, snel en mooi. Wel had ik deze keer enorm veel bewegingsdrang. Ik heb op veel verschillende manieren de weeën opgevangen. Zittend op de bal, liggend op mijn zij, staand/wiegend/hangend aan mijn man, op handen en knieën... De persweeën ving ik op voorover leunend tegen de kussens met 1 knie op de grond, de andere knie open gedraaid, in die positie is ze ook geboren. Na 5 persweeën was ze er. Ze is sterrenkijkertje geboren en ook zonder de uitwendige spildraai te maken. Volgens de vroedvrouw ging alles toch zeer vlot dankzij de bewegingsvrijheid en omdat mijn lijf zelf aanvoelde wat het moest doen. Ik heb veel steun gekregen van mijn man en de vroedvrouw, maar nooit enige aanwijzing voor een bepaalde houding van iemand gekregen. Zo fijn om in je eigen vertrouwen gelaten te worden. Als je lichaam kan doen wat goed voelt, gaat het zo fijn, mooi en vlot. Dat heb ik dankzij de vroedvrouwen 3 keer heel fijn en 3 keer heel anders mogen ervaren.  Een goede vertrouwensrelatie vanaf het begin van de zwangerschap met onze vroedvrouwen, een fijne voorbereiding en een rustige aanpak met alle vrijheid tijdens de bevalling, dat waren voor ons 3 keer de sleutelwoorden.”

Edith: "We kozen voor arbeid thuis en bevallen in het ziekenhuis. De arbeid begon met krampen die toch wel erg fel waren, het deed verdomd pijn. Ik wandelde het huis rond tot op een bepaald moment dat ik de vroedvrouw erbij wilde. Niettegenstaande kerstdagavond kwam de vroedvrouw direct af. Mama en baby stellen het zeer goed gaf de vroedvrouw aan. Na een tijdje werden de weeën sterker wat ons toch deed beslissen richting ziekenhuis te gaan. Wee op… even voorover buigen op de

auto, wee af en daar is de volgende al, dan tegen leuning van de muurwand, daarna tegen de wand van de lift. De rest van de wereld verdween in een waas en ik bevond me in een soort roes, in mijn eigen cocon, enkel bezig met de weeën. Het voelde zo goed, zo veilig met de juiste mensen om me heen, de pijn was intens maar ik wist dat dit erbij hoorde. Ik stond aan het ziekenhuisbed en hield me met twee handen vast aan het uiteinde en kneep zo hard ik kon. Ik wist me geen houding aan te nemen. De vroedvrouw hielp de weeën op te vangen. ‘Blijf bewegen’. Zo wiegde ik van het ene been op het andere. Zakte vervolgens op mijn hurken en bleef daar zitten. De vroedvrouw hield de monitor op mijn buik: ‘alles ok’. Als je voelt dat je moet persen ‘doe maar’. Ik gaf al mijn kracht bij elke perswee. Ik trok aan de handvaten en zat rechtop op de verlostafel en duwde, perste en wanneer ik dacht alles te hebben gegeven zei de vroedvrouw ‘en nu nog een beetje!’.

Voor mij was het genoeg geweest, hij moest eruit, diep van binnen werd ik gesterkt door extra kracht en na verschillende keren persen was hij daar. Op 26 december om 00u55 werd kleine Isaac geboren. Net geen kerstkindje, fiuuw, net zoals ik het graag had gewild! Vanaf nu is dé feestdag van december: de zesentwintigste!"

Karine: Karine is vandaag op de kop 40 weken en 3 dagen zwanger van haar tweede kindje. Al van het begin van de zwangerschap wordt Karine door een zelfstandige vroedvrouw opgevolgd. Haar wens is om thuis de arbeid te beleven en te bevallen in het ziekenhuis. Wanneer de vroedvrouw bij Karine over de vloer komt, zijn de weeën nog vrij onregelmatig. Karine heeft al even op de zitbal gezeten, maar ze merkte dat ze liever afwisselt met recht staan en het wiegen van haar bekken. De vroedvrouw heeft Karine heel wat tips gegeven, maar moedigt haar aan om haar lichaam te volgen en telkens weer te zoeken naar de bewegingen en houdingen die haar helpen om met de intensiteit van de arbeid om te gaan. Wanneer de weeën elkaar regelmatig en sneller opvolgen, overleggen ze even en beslissen ze om de arbeid verder te zetten in het ziekenhuis. Eénmaal in het ziekenhuis, heeft Karine veel de neiging om gehurkt te zitten. Haar echtgenote ondersteunt haar onder haar armen. Enige tijd nadat Karine zich verplaatst heeft naar de baarkruk, voelt ze persdrang. De vroedvrouw blijft aan haar zijde. Bij de aanvang van de persweeën heeft Karine nog de nood om van de baarkruk te gaan en rond te wandelen. Het wiegen van haar bekken helpt haar enorm de weeën op te vangen. Uiteindelijk bevalt ze van haar kersverse zoon Bruno op de baarkruk.

Liene: Liene is nog maar minuten verwijderd om van haar eerste dochtertje te bevallen, op 39 weken en 1 dag. De weeën volgen elkaar snel en krachtig op. De pijn is te verdragen, zegt ze zelf, omdat ze voor een epidurale verdoving heeft gekozen. Liene heeft een korte tijd op haar rug gelegen. Momenteel ligt Liene op haar zij, omdat ze te veel last had op haar rug. Wanneer de vroedvrouw binnenkomt om de ontsluiting te controleren, vertelt ze dat Liene 10 cm ontsluiting heeft en de hals verstreken is. Zij wordt in lithotomie-houding gelegd, met haar benen in de beugels. Zo’n 25 minuten later mag Liene, moe maar voldaan, haar dochter Louise in de armen nemen.